اُقتتل معارك كثيرة لإعلاء كلمة الإسلام. كانت معركة تبوك في شهر أكتوبر عام ٦٣٠ م – معروفة أيضا بغزوة الأسرة – آخر معركة اقتتلها النبي محمد ﷺ. شارك في المسيرة حوالى ٣٠ ألف مسلمين شمال تبوك. تقع حاليا في شمال غرب المملكة العربية السعودية

الاستفزازات الخارجية

بمساعدة العرب المسيحيين، أعدت الإمبراطورية البيزنطية – إحدى أقوى الدول في ذلك الوقت – جيشا كبيرا لمهاجمة المدينة المنورة لهدم انتشار الإسلام

قيادة قوية حشد الإجراءات

خلال تلك الفترة، لم تكن هناك غذائية كافية واستعدادات المعركة بسبب المجاعة، تحدهم في شراء الأسلحة، بالإضافة إلى العدد الكبير من العدو، حذر النبي محمد ﷺ جيوشه الإسلام على جميع المخاطر المحتملة. اُنتشر الكلمات إلى قبائل العرب لدعوة للعمل

بعد ذلك، طُلب من المسلمين الأغنياء المساهمة في الجهد الجماعي الذي لاقى ردود فعل مشجعة. على الرغم من أن الأموال تم توجيهها إلى الاستعدادات للمعركة، قدم كل مسلمين مساهمات بأي طريقة ممكنة من التمور إلى الأجمال. تخلت النساء عن مجوهراتهن للمساعدة في الحصول على الموارد اللازمة للمعركة مثل المعدات اللازمة للرحلة الاستكشافية

تحديد المنافقين من الأمة

كما ظهرت فرصة لتوحيد المسلمين، كشفت أيضا عن المنافقين الذين يتربصون في المجتمع. قدم المنافقين الأعذار لتجنب المشاركة في المعركة، بما في ذلك التشكيك في انتصار الإسلام على الجيش البيزنطي

ومن الآيات التي تناولت هذا الموضوع المحدد

ْهُم مَّن يَقُولُ ٱئْذَن لِّى وَلَا تَفْتِنِّىٓ ۚ أَلَا فِى ٱلْفِتْنَةِ سَقَطُوا۟ ۗ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌۢ بِٱلْكَـٰفِرِينَ

[سورة التوبة ٤٩:٩]

المسيرة إلى تبوك

مع العديد من المستحيلات والعقبات التي تم التغلب عليها تحت قيادة الرسول ﷺ، انطلق ٣٠ ألف جيش المسلمين من المدينة المنورة في شهر الرجب. لم توضع حر الشمس الحارقة حدا لهؤلاء الجيش عن الجهاد في سبيل الله

التحديات التي تواجهه

أثناء إحدى التوقفات العديدة، كان جيش المسلمين بحاجة ماسة إلى المياه حتى اضطروا إلى ذبح جمل لشرب الماء. انتهز المنافقون الفرصة ليقاتلوا الرسول ﷺ لأنه لم يطلب من الله مطرا. استجاب الله بفضله دعاء رسوله ﷺ للمطر، مما سمح للجيش المسلمين بملء أواني شربهم

انتصار المعركة دون إراقة الدماء

عند الوصول إلى تبوك، كان الجيش البيزنطي غائب. قد انسحب العدو في اللحظة الأخيرة

خطب الرسول ﷺ خطبة في تبوك؛ جزء منه يؤكد على تقوى الله في قلوب المؤمنين، حيث تستمد أعظم الحكمة من مخافة الإله الواحد الحقيقي وحده، والشك علامة على خيانة الإيمان

أثناء وجوده في تبوك، أُخبر الرسول عن طاعون في دمشق، سوريا. رواه سعود

يُحَدِّثُ سَعْدًا عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم قال “‏إِذَا سَمِعْتُمْ بِالطَّاعُونِ بِأَرْضٍ فَلاَ تَدْخُلُوهَا، وَإِذَا وَقَعَ بِأَرْضٍ وَأَنْتُمْ بِهَا فَلاَ تَخْرُجُوا مِنْهَا

[صحيح البخاري رقم ٥٧٢٨]

خلال إقامته في تبوك لعشرين يوما، انتصر في معارك صغير في شكل معاهدات. على سبيل المثال، الجزية من جاليات اليهودية – الضرائب مقابل الأمن، مما يدعم الانسجام على الرغم من الاختلافات الدينية

اسم الكاتب: حلمي سعت

كمسلمين عالميين الذين يعيشون في الفضاء الرقمي هذا اليوم، نحن دائما يكون جزء من المحادثات العديدة المتطورة التي تعرض لقضايا متنوعة. مع هذه الفرص اللانهائية للسماع والكلام، في بعض الأحيان، نجد أنفسنا محاصرين في هاوية الكراهية الافتراضية التي تمكن أن تظهر بسهولة في مجتمعات الانترنت خارج شبكتنا المباشرة من العائلة والأصدقاء. قد تزداد حدة الأمور ومن الممكن المشاركة في الإنترنت التي تقذف الكراهية وتشجع عليها (المستهدفة)، مع تداعيات حقيقية تتجاوز الأبعاد الافتراضية

إيصال الكراهية بنقرة سريعة

هل سبق لنا أن شاركنا في حملة كراهية لإلغاء شخص عبر الإنترنت؟ يتطلب الأمر أكثر من مجرد إلغاء متابعة شخص أو حظره على حساباته على وسائل التواصل الاجتماعي. ربما شاركنا دون وعي من خلال الاستفزاز، على سبيل المثال، ترك تعليقات سيئة بشكل متكرر ردا على نشر وجدنا أنه غير مقبول. قد يكون الأمر سهلا عندما يكون الأجنبي، لم نلتق به أو نتحدث معه من قبل، مثل مشاهير – بعيدا عن حقائقنا اليومية. يبدو أن إزالة شخص عبر الوسائط الاجتماعية غير ضار؛ البعيد عن العين، بعيد عن القلب

ولأننا محكمون على القيم والأحكام، فهل نحن معصومون وليس لنا من معيبين؟

يزداد الموقف سوءا عندما تساهم الآراء الفورية وغير المقيدة في إفراط المعلومات، مما تؤدي إلى اختطاف السرد عبر الإنترنت. تؤدي إلى التقليل من شأن الشخض بناء على نشرأو حادثة واحدة. بهذه السهولة لاستفزاز شخص مع المضايقة، هل اتخذنا الخطوة اللازمة، التي دائما من المهمل والتقليل من شأنها، للحصول على السياق الصحيح قبل مهاجمة شخص عبر الإنترنت؟

السياق المشوه طريق خطير أن نسلكه. يعد الإلغاء أمرا عمليا لنا، فهل نفكر في كيفية تأثيره على الشخص المستهدف؟

احذر مما تتمناه

السخرية من كل ذلك

توقف لحظة وتفكر: ألا “نلغي” أنفسنا عندما نفعل أيا مما سبق؟

كيف تقصد؟ قد تسأل

بشكل أساسي، لدينا الخيار إما أن نقوم بإنهاء المحادثات أو بالانخراط فيها. ومع ذلك، قد نقوم أيضا بدون وعي بإبداء التعليقات والتفاعلات السلبية على وسائل التواصل الاجتماعي. المشاركة في ثقافة الإلغاء تؤدي إلى إزالة القدرة للمستهدفين على الدفاع عن أنفسهم، حتى الكلام؛ نضيع أيضا فرصنا في النمو وارتجال تحيزاتنا في الحياة

الكلمات قوية. هي تشبه الرصاص، يمكن أن تؤذي شخصا. عندما ينخرط شخص بتعمد في الجدال، فمن المتوقع أن يواجه المضاعفات والانتقادات. ومع ذلك، هل نعاقب الضال المزعوم هنا والآن؟ هل ننغمس في إلغاء الشخص فورا بإنهاء المناقشات – في أفضل الأحوال، عمل بلا معنى له لأنه يوصم المحادثات والمناقشات على المدى الطويل؟

كن شجاعا على الإنترنت وخارجه

“انظر إلى عيني واخبرني بذلك إلى وجهي”

كم مرة اعتقدنا ذلك لأنفسنا بعد قراءة بعض التعليقات العشوائية المغمورة في حمم البشاعة الموجهة إلينا على وسائل التواصل الاجتماعي؟ كيف نشعر عندما تقلب الطاولات؟

بسيطة: إنها مؤلمة

نظرا لأننا ندرك حساباتنا عبر الإنترنت على أنها امتداد لأنفسنا، فلا يسعنا إلا أن نركز على هذه السلبية مع الانزعاج. ماذا نفعل لأنفسنا عندما نشجع ونشارك في ثقافة الإلغاء؟ نحن متواطئون عندما لا نفعل شيئا للمساعدة في تصحيح الوضع. نحن مدينون لأنفسنا باختيار القيام بالشيء الصحيح عبر الإنترنت وخارجه

بينما ننتقل ونتفاوض في طريقنا في التضاريس الرقمية المعقدة والتي لا تغتفر، ضع في اعتبارك ما يلي

إِنَّ ٱللَّهَ يَأْمُرُ بِٱلْعَدْلِ وَٱلْإِحْسَـٰنِ وَإِيتَآئِ ذِى ٱلْقُرْبَىٰ وَيَنْهَىٰ عَنِ ٱلْفَحْشَآءِ وَٱلْمُنكَرِ وَٱلْبَغْىِ ۚ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ

[سورة النحل ٩٠:١٦]

اسم الكاتب: حلمي سعت

Banyak peperangan yang telah diperjuangkan atas nama Islam. Peperangan Tabuk, juga dikenali sebagai Jaisyul Usrah, telah berlaku pada bulan Oktober tahun 630 M merupakan peperangan terakhir yang diketuai oleh Nabi Muhammad ﷺ. Kira-kira 30,000 orang tentera lelaki Islam telah menyertai perarakan ke utara Tabuk ketika itu; kini terletak di barat laut Arab Saudi.

Provokasi Luar

Empayar Rom Timur, merupakan salah satu negeri yang berkuasa ketika itu, dengan desakan orang Arab Kristian, mereka menyediakan tentera yang besar dan terkuat atas tujuan untuk menghapuskan Agama Islam dengan menyerang Madinah.

Kepimpinan yang Teguh Membina Tindakan

Dalam tempoh tersebut, dengan keadaan kekurangan makanan dan kelengkapan peperangan, termasuk pembelian senjata, ditambah dengan bilangan Tentera Rom yang besar, Nabi Muhammad ﷺ memberi peringatan kepada tentera Islam tentang segala risiko yang akan diterima. Utusan telah dihantar kepada Pasukan Islam untuk bersiap sedia.

Setelah itu, golongan Muslim yang kaya telah diminta menyumbangkan harta mereka untuk persiapan perang tersebut yang mana seruan tersebut disambut baik oleh mereka. Walaupun wang telah disalurkan untuk persiapan peperangan, setiap Muslim juga telah memberi sumbangan dalam pelbagai cara mengikut kemampuan mereka, bermula dari sumbangan kurma sehingga unta. Kaum wanita juga memainkan peranan dalam membantu memberikan sumbangan. Mereka menyerahkan barang kemas kepunyaan mereka dalam usaha untuk membantu membiayai perbelanjaan sumber dan peralatan yang diperlukan dalam ekspedisi tersebut.

Mengenal Musuh Islam yang Sebenar

Peluang untuk menyatukan umat Islam ini juga telah membongkar tentang golongan munafik yang terdapat di dalam masyarakat. Kumpulan ini memberi banyak alasan, termasuk meragui kekuatan Tentera Islam untuk mengalahkan Tentera Rom Timur, dengan itu mereka dapat mengelakkan diri mereka daripada menjadi tentera di dalam peperangan. Terdapat beberapa ayat Al-Quran yang membahaskan tentang perkara ini:

وَمِنْهُم مَّن يَقُولُ ٱئْذَن لِّى وَلَا تَفْتِنِّىٓ ۚ أَلَا فِى ٱلْفِتْنَةِ سَقَطُوا۟ ۗ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌۢ بِٱلْكَـٰفِرِينَ

Dan di antara mereka ada orang yang berkata, “Berilah aku izin (tidak pergi berperang) dan janganlah engkau (Muhammad) menjadikan aku terjerumus ke dalam fitnah.” Ketahuilah, bahwa mereka telah terjerumus ke dalam fitnah. Dan sungguh, Jahanam meliputi orang-orang yang kafir.

[Surah At-Taubah 9:49]

Perjalanan ke Tabuk

Dalam keadaan yang mustahil dan pelbagai rintangan, di bawah kepimpinan Nabi Muhammad ﷺ , seramai 30,000 orang tentera Islam telah berangkat dari Madinah pada bulan Rejab. Panas terik matahari tidak menghalang kesemua tentera Islam ini untuk berjihad di jalan Allah.

Banyak cabaran yang dialami

Semasa di satu persinggahan, para tentera Islam mengadu kehausan. Bahkan mereka terpaksa menyembelih unta untuk mendapatkan air. Sekali lagi, kaum Munafiq telah mengambil kesempatan untuk memfitnah Nabi ﷺ kerana tidak meminta hujan kepada Allah. Ajaibnya, Allah SWT memperkenankan doa Baginda dengan menurunkan hujan yang lebat dan membolehkan tentera Islam mengisi bekas minuman mereka.

Kemenangan Tanpa Pertumpahan Darah

Sebaik sahaja sampai di daerah Tabuk, Rasulullah SAW tidak menemukan seorang pun tentera Rom Timur, ini kerana pasukan Rom sangat takut dengan ketibaan tentera Islam.

Di Tabuk, Nabi menyampaikan khutbah; sebahagian daripadanya menekankan tetang ketakwaan kepada Allah dalam hati orang-orang yang beriman di mana kebijaksanaan tertinggi diperoleh daripada rasa takut kepada satu-satunya Tuhan yang benar. Dan, keraguan adalah tanda kekafiran iman.

Semasa di Tabuk, Rasulullah dikhabarkan tentang wabak di Damsyik, Syam. Diriwayatkan oleh Saud:

يُحَدِّثُ سَعْدًا عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ ‏ “‏ إِذَا سَمِعْتُمْ بِالطَّاعُونِ بِأَرْضٍ فَلاَ تَدْخُلُوهَا، وَإِذَا وَقَعَ بِأَرْضٍ وَأَنْتُمْ بِهَا فَلاَ تَخْرُجُوا مِنْهَا ‏”

Rasulullah (ﷺ) bersabda: Apabila berlakunya ia (taun) di sesuatu kawasan dan kamu berada di tempat tersebut maka janganlah kamu keluar melarikan diri darinya.

[Hadis Sahih al-Bukhari 5728]

Semasa tinggal di Tabuk selama 20 hari, pertempuran yang lebih kecil telah dimenangi dalam bentuk perjanjian. Contohnya yang terjadi dalam komuniti masyarakat Yahudi melalui jizyah — cukai diadakan sebagai pertukaran untuk keselamatan, dalam mengekalkan keharmonian walaupun terdapat perbezaan agama.

Ditulis Oleh: Helmy Sa’at

Traverser la culture d’annulation: ce que vous devez savoir

En tant que musulmans du monde entier vivant dans l’espace numérique d’aujourd’hui, nous faisons toujours partie de la multitude de conversations en constante évolution portant sur des questions diverses. Avec de telles opportunités infinies d’être entendu et de se faire entendre, nous pouvons parfois nous retrouver piégés dans un abîme de haine virtuelle qui pourrait facilement se manifester dans les communautés en ligne au-delà de notre réseau immédiat de famille et d’amis. De telles amplifications peuvent potentiellement faire boule de neige et se transformer en participation à un groupe de pression en ligne qui crache et encourage la haine (ciblée), avec des répercussions réelles au-delà des dimensions virtuelles.

Déverser la haine d’un simple clic

Avons-nous déjà participé à une campagne de haine en ligne pour annuler quelqu’un? Il ne suffit pas de suivre une personne sur ses comptes de médias sociaux. Ou, bloquer leurs comptes. Peut être avons-nous inconsciemment partcipé au trolling, par exemple en laissant de manière répétée des commentaires méchants en réponse à un message que nous trouvions désagréable. Cela peut même sembler particulièrement facile lorsqu’il sagit d’une personne que nous n’avons jamais rencontrée ou à laquelle nous n’avons jamais parlé, comme une célébrité si éloignée de nos réalités quotidiennes. Critiquer quelqu’un semble inoffensif ; loin des yeux, loin du coeur, semble-t-il.

Puisque nous nous positionnons en arbitres de certaines valeurs et jugements, sommes-nous irréprochables et sans faille?

La situation s’aggrave lorsque des opinions instantanées, sans entraves, qui contribuent à une surcharge d’informations, détournent le récit en ligne. Cela conduit à réduire un individu à un seul message ou incident. Même s’il est facile d’insulter quelqu’un, avons-nous pris la mesure nécessaire (mais souvent négligée ou sous-estimée) d’obtenir le bon contexte avant de sauter à la gorge de quelqu’un en ligne?

Le contexte déformé est une route dangereuse à emprunter. L’acte de dénonciation étant spontané de notre part, avons-nous pris le temps de réfléchir à ce qu’il pourrait faire à l’individu visé?

Et lorsque des excuses en ligne sont publiées par ladite personne, comme il est instinctif de le faire lorsqu’on est confronté à un retour de bâton, ne les acceptons-nous pas volontiers, comme une forme de gratification instantanée pour assouvir notre soif d’être considéré comme “juste”?

Attention à ce que vous souhaitez

L’ironie de tout cela :

Prenez un moment pour réfléchir à ce qui suit: Ne sommes-nous pas en train de nous “dénoncer” lorsque nous faisons l’une de ces choses?

Comment ça? me direz-vous.

En fait, nous choisissons, que ce soit consciemment ou inconsciemment, d’insister sur les points de désaccord à travers des débats, dans le but de susciter de la polémique. En participant à la culture de l’annulation, nous choisissons non seulement de priver les personnes visées de la possibilité de se défendre, et encore moins de faire entendre leurs voix, mais aussi de nous priver des chances de grandir et de vérifier nos propres préjugés dans la vie.

Les mots sont puissants. Les mots sont comme des balles qui peuvent blesser autrui. Lorsqu’une personne s’engage délibrement dans une controverse, on s’attend à ce qu’elle soit confrontée à des réactions négatives et à des critiques. Cependant, choisissons-nous de “punir” le prétendu dévoyé ici et maintenant? Nous-laissons-nous immédiatement aller à critiquer l’individu en restreignant les débats- un acte dénué de sens car il stigmatise les conversations et les discussions à long terme?

Soyez courageux en ligne et hors ligne

” Regarde moi dans les yeux et dis-moi ça en face.”

Combien de fois nous sommes-nous dit cela après avoir lu certains commentaires aléatoires trempés dans de la lave de la méchanceté dirigés contre nous sur nos comptes de médias sociaux? Comment nous sentons-nous lorsque les rôles sont inversés?

C’est simple : ça fait mal.

Comme nous percevons nos comptes en ligne comme une extension de nous-mêmes et de notre être, nous ne pouvons nous empêcher de faire une fixation sur cette négativité avec un malaise douloureux. Que faisons-nous à nous- mêmes lorsque nous encourageons et participons à la culture de l’annulation? Nous sommes tout aussi complices lorsque nous ne faisons rien pour aider à rectifier la situation. Nous nous devons de choisir de faire ce qui est juste en ligne et hors ligne.

Alors que nous traversons et quêtons notre chemin dans le terrain numérique complexe et implacable, gardez à l’esprit ce qui suit :

إِنَّ ٱللَّهَ يَأْمُرُ بِٱلْعَدْلِ وَٱلْإِحْسَـٰنِ وَإِيتَآئِ ذِى ٱلْقُرْبَىٰ وَيَنْهَىٰ عَنِ ٱلْفَحْشَآءِ وَٱلْمُنكَرِ وَٱلْبَغْىِ ۚ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ

En vérité, Dieu ordonne l’équité, la charité et la libéralité envers les proches, et il interdit la turpitude, les actes répréhensibles et la tyrannie. Dieu vous exhorte ainsi poue vous amener à réfléchir.

[Surah An-Nahl 16:90]

Écrit par: Helmy Sa’at.

De nombreuses batailles ont été menées au nom de l’Islam. La bataille de Tabuk, également connue sous le nom d’expédition d’Usra. En octobre 630 de l’ère chrétienne, devait avoir lieu la dernière bataille dirigée par le prophète Muhammed ﷺ. Environ 30 000 hommes musulmans ont participé à la marche vers le nord de Tabuk, actuellement située au nord-ouest de l’Arabie Saoudite.

Provocations Externes:

L’empire Byzantin, l’un des Etats les plus puissants de l’époque, sous l’incitation des Arabes chrétiens, a préparé une grande armée dans le but de mettre fin à l’Islam en attaquant Médine.

Un Leadership fort : Une action de Ralliement

Au cours de cette période, de la famine généralisée qui a entraîné des pénuries de ressources, au manque de nouriture en passant par les préparatifs de guerre, (englobant l’achat d’armes), sans compter la supériorité numérique de l’ennemi, tout cela poussa le prophète Muhammed ﷺ à prévenir tous les soldats musulmans des risques encourus. Des messagers ont été envoyés aux tribus musulmanes pour un appel à l’action.

Ensuite, les riches musulmans ont été invités à contribuer à l’effort collectif, ce qui a suscité des réactions encourageantes. Malgré que cet argent ait été mobilisé au profit des préparatifs de la guerre, chaque musulman a également contribué comme il ou elle pouvait se le permettre, allant des dattes aux chameaux. Les femmes ont également joué un rôle. Elles ont donné leurs bijoux pour l’effort de guerre, ce qui a permis de payer les ressources nécessaires, comme l’équipement de l’expédition.

Identifier les Munafiqs de la ummah

L’occasion d’unir les musulmans a également permis d’identifier les hypocrites qui se cachaient dans la communauté. Ce groupe particulier a donné beaucoup d’excuses, notamment en mettant en doute la capacité des musulmans à triompher de l’armée byzantine, afin de pouvoir s’exclure de la bataille. Parmi les quelques versets coraniques qui ont abordé cette question spécifique :

وَمِنْهُم مَّن يَقُولُ ٱئْذَن لِّى وَلَا تَفْتِنِّىٓ ۚ أَلَا فِى ٱلْفِتْنَةِ سَقَطُوا۟ ۗ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌۢ بِٱلْكَـٰفِرِينَ

Tel d’entre eux vient te dire : ” Dispense-moi de la guerre ! Ne m’expose pas à la tentation ! ” Mais cette tentation, n’y sont-ils pas déjà tombés ? En vérité, la Géhenne cerne les négateurs de toutes parts.

Marche vers Tabuk

Avec beaucoup d’impossibilités et d’obstacles surmontés, sous la direction du prophète, 30 000 soldats musulmans sont partis de Médine au mois de Rajab. La chaleur torride du soleil n’a pas dissuadé ces hommes de mener le djihad au nom d’Allah.

De nombreux défis à relever:

Pendant l’un des nombreux arrêts, l’armée musulmane manquait cruellement d’eau. Ils durent même abattre un chameau pour boire. Encore une fois les Munafiqs ont saisi l’occasion de calomnier le prophète ﷺ pour ne pas avoir demandé de la pluie à Allah. Miraculeusement, avec les bénédictions d’Allah, la prière du prophète ﷺ a été exaucée, permettant ainsi aux soldats musulmans de remplir leurs récipients d’eau.

Bataille gagnée sans effusion de sang

À Tabuk, l’armée byzantine est introuvable. L’ennemi s’était retiré à la dernière minute.

Là-bas, le prophète a prononcé un sermon dont une partie mettait l’accent sur la piété envers Allah dans le coeur des croyants, la plus haute sagesse étant dérivée de la crainte du seul et unique vrai Dieu. Et le doute est signe d’infidélité de la foi.

Alors qu’il se trouvait à Tabuk, le prophète a été informé d’une épidémie à Damas, en Syrie. Rapporté par Saud:

يُحَدِّثُ سَعْدًا عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ ‏ “‏ إِذَا سَمِعْتُمْ بِالطَّاعُونِ بِأَرْضٍ فَلاَ تَدْخُلُوهَا، وَإِذَا وَقَعَ بِأَرْضٍ وَأَنْتُمْ بِهَا فَلاَ تَخْرُجُوا مِنْهَا 

Le prophète ﷺ a dit: “ Si vous apprenez qu’une épidémie ravage une région, ne vous y rendez pas et si vous vous trouvez dans une région frappée par une épidémie, ne la quittez pas.”

[Sahih al-Bukhari 5728]

Pendant son séjour à Tabuk, qui a duré 20 jours, de petites batailles ont été gagnées sous forme de traités. Par exemple avec les versements des communautés juives qui constituaient la jizyah — une taxe en échange de la sécurité, permettant de maintenir l’harmonie malgré les différences religieuses.

Écrit par: Helmy Sa’at.