Muslim Pro

Segala puji bagi Allah, Tuhan sekalian alam. Dengan izinnya masyarakat dunia masih menikmati ibadah demi ibadah, yang menjadi tujuan utama manusia diciptakan.

Selepas selesainya ibadah puasa di bulan Ramadan, tiba pula ibadah haji yang mana ia adalah kewajipan sekali seumur hidup bagi yang berkemampuan. Ia adalah sebuah ibadah besar buat setiap orang Islam kerana belum tentu ia akan menunaikan ibadah tersebut untuk kali kedua melainkan mereka yang direzekikan demikian. Namun jumlahnya tidak ramai. Allah berfirman mengenai kewajipan ibadah haji:

 ﭽوَلِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ

“Dan menunaikan haji ke baitullah adalah kewajipan manusia kepada Allah bagi sesiapa yang mampu untuk melakukannya. Dan sesiapa yang kufur (ingkar kewajipan haji) sesungguhnya Allah Maha Kaya (tidak memerlukan sesuatu) daripada alam semesta.” 

Menyedari kewajipan haji dan besarnya ibadah ini bagi setiap muslim maka seharusnya sesiapa yang diberikan rezeki mengerjakan ibadah ini membuat persiapan pada pelbagai sudut agar ibadah ini ditunaikan sebaik mungkin. 

Rasulullah SAW menggambarkan ganjaran ibadah haji yang dilakukan dengan bersungguh-sungguh ibarat seorang yang baru dilahirkan oleh ibunya iaitu ia kembali suci bersih daripada dosa sebagaimana seorang bayi yang baru lahir tanpa memiliki dosa. 

Malah dalam hadis yang lain Baginda SAW menjelaskan kedudukan mereka di akhirat menerusi sabdanya: 

“Dan haji mabrur tiada balasan baginya melainkan syurga.” –Muttafaqun ‘alaih. 

Jika syurga menjadi ganjaran, adakah ibadah tersebut selayaknya dilakukan biasa-biasa tanpa persediaan yang rapi atau ia harus dilakukan dengan sempurna? Sudah pasti dilakukan dengan sempurna.

Persediaan Ilmu

Antara persediaan untuk melaksanakan ibadah haji ialah persediaan ilmu. Seseorang yang akan menunaikan haji mesti tahu bagaimana ibadah tersebut dilakukan daripada awal sehingga selesai. 

Tidak boleh memadai hanya dengan mengikut orang lain, tanpa mengetahui tatacara sebenar. Jika tidak, ibadah yang dilakukan tiada ‘ruh’ yang boleh dipelajari daripada ibadah tersebut melainkan hanya dengan menambah perkataan “haji” pada pangkal nama. 

Rasulullah SAW mengingatkan kita untuk melakukan ibadah haji sesuai sebagaimana yang dilakukan olehnya dengan sabdanya: 

(لتأخذوا مناسككم فإني لا أدري لعلي لا أحج بعد حجتي هذه) -رواه مسلم

“Ambillah manasik kamu (tatacara ibadah haji daripadaku). Sungguh aku tidak tahu kemungkinan aku tidak akan melakukan haji lagi selepas haji ini.” 

Rasulullah SAW mengingatkan kita bahawa ibadah haji ini perlu dilakukan sebagaimana Baginda laksanakan. Oleh itu, kita haruslah memiliki ilmu pengetahuan yang betul untuk melaksanakan haji. Perkara rukun, wajib, sunah harus dipelajari dengan baik. 

Perkara-perkara yang dilarang juga perlu diambil berat agar kita tidak melanggar perkara tersebut. Suatu yang merugikan apabila kita berbelanja ribuan wang untuk melaksanakan haji namun kita sendiri tidak mengetahui secara jelas bagaimana dan apa yang sepatutnya dilakukan semasa haji. 

Persediaan Diri

Selain itu, sepanjang melakukan ibadah haji, seseorang muslim perlu melatih diri untuk menjadi seorang yang sabar. Sabar daripada marah, sabar dengan keinginan syahwat, sabar dengan keletihan, dan sabar dengan pelbagai karenah manusia yang berhimpun semasa menunaikan haji. 

Setiap orang harus bersedia dengan pelbagai ujian yang akan dihadapi sepanjang musim haji. Elakkan daripada bergaduh, tahan lidah daripada mencarut dan bertelingkah, didik hati supaya sentiasa mengangati bahawa kita sedang melakukan ibadah, dan ibadah tidak seharusnya dicampur dengan sengketa apatah lagi ibadah haji adalah syiar kesatuan buat umat Islam. 

Mungkin bersabar itu tidak mudah di kala suasana haji namun ganjarannya besar sekali. Rasulullah SAW memberikan khabar gembira dengan berkata: “Sesiapa yang melakukan haji lalu dia tidak rafath (menutur perkataan yang menjurus kepada hubungan suami isteri) dan fasiq (melakukan perbuatan maksiat) dia akan kembali seperti hari dia dilahirkan ibunya.” (HR. al-Bukhari)

Sumber kewangan yang digunakan juga haruslah yang bersih daripada sumber yang haram. Seseorang yang melakukan perjalanan yang jauh lebih-lebih lagi bagi tujuan ibadah doanya istimewa di sisi Allah. Salah satu doa mustajab ialah doa orang musafir. Namun, sumber yang haram menghalang doa daripada dikabulkan. Bayangkan betapa ruginya seseorang yang doanya sepatutnya diterima bahkan ia adalah keistimewaan yang dibuka buatnya tetapi doa tersebut malah ditolak. 

Rasulullah SAW mengajarkan orang yang wuquf di arafah supaya bersungguh-sungguh berdoa bahkan Rasulullah SAW tidak berpuasa semasa wuquf yang hikmahnya memberikan kekuatan buat umat Islam yang sedang melakukan haji berdoa sebanyaknya dengan bertenaga. Namun doa orang yang memiliki sumber yang tidak halal seperti melakukan sesuatu yang sia-sia. 

Rasulullah SAW ketika menggambarkan seseorang seperti mana yang disebut oleh Abu Hurairah RA: “Kemudian Baginda menyebut seorang lelaki yang panjang permusafirnya sehingga kusut pakaiannya dan berdebu badannya (sebagai gambaran jauh dan lama tempoh perjalanannya), kemudian dia mengangkat tangannya ke langit  berdoa: wahai Tuhanku…, wahai Tuhanku… sedang makanannya haram, minumannya haram, pakaiannya haram, sumbernya daripada yang haram, bagaimana ia akan dimustajabkan?” (HR. Muslim)

Persediaan Fizikal

Persediaan fizikal juga harus dilakukan bagi setiap jemaah haji. Antaranya ialah persediaan ubatan berdasarkan penyakit yang sedang dihadapi oleh setiap individu. Sedialah ubatan yang perlu agar mudah kita mencegah sakit sepanjang melakukan ibadah haji. Selain itu anda juga perlu mengambil kira cuaca yang akan dihadapi. 

Mekah dan Madinah mempunyai dua musim sepanjang tahun iaitu musim panas dan musim sejuk dengan cuaca yang kering. Anda boleh menyemak musim yang akan dihadapi sepanjang musim haji melalui internet dan membuat persediaan pakaian dan barangan yang bersesuaian. 

Pastikan anda menjaga kesihatan sebelum dan sepanjang musim haji. Anda bolehlah melakukan riadah sesuai dengan tahap kesihatan untuk memastikan badan kita bersedia untuk melakukan ibadah haji. 

Niat

Akhir sekali perbetulkan niat anda sebelum menunaikan haji bahawa perjalanan haji ialah untuk melaksanakan ibadah semata-mata kerana Allah, bukannya melancong. 

Bertaubatlah sebelum berangkat ke tanah suci tersebut dan carilah kawan yang baik yang boleh mengingatkan kita pada Allah dan berpesan untuk bersabar agar memperoleh haji mabrur. 

Imam Ibn Hajar dan al-‘Aini mengatakan haji mabrur ialah haji yang diterima. Kemudian mereka menukilkan pendapat ulama lain yang mengatakan bahawa haji mabrur ialah haji yang tidak bercampur perkara dosa. Al-Qurtubi menjelaskan pula ia adalah haji yang ditunaikan seluruh hukum hakamnya, ditunaikan sebagaimana yang selayaknya dituntut bagi seorang mukallaf dengan cara yang paling sempurna. 

Abdul Rahman Rahuni

Ustaz Abdul Rahman Rahuni. Penulis merupakan graduan Universiti Islam Madinah menuntut dalam bidang Syariah Islamiah. Kini beliau merupakan tenaga pengajar di Sekolah Menengah Ugama Islamiah, Tawau Sabah.

غالبًا ما يُنظر إلى الأمومة على أنها عملية إنجاب وتربية طفل، لكنها في الواقع تشمل أكثر من ذلك بكثير. في العديد من المجتمعات، وعندما يتعلق الأمر بالاحتفاء بالأمومة، فغالبًا ما يتم نسيان النساء اللواتي ليس لديهن أطفال بيولوجيين. لكن هناك نساء يعملن كأمهات في مجتمعاتهن، ومساهماتهن لا تقل أهمية عن مساهمات الأمهات البيولوجيات

إذا نظرنا إلى التاريخ أو إلى سيرة النبي محمد ﷺ، فسوف ندرك أن زوجاته يلقبن أمهات المؤمنين

النَّبِيُّ أَوۡلَىٰ بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ مِنۡ أَنفُسِهِمۡۖ وَأَزۡوَٰجُهُۥٓ أُمَّهَٰتُهُمۡۗ (سورة الأحزاب، الآية ٦)

التبنّي

عائشة بنت أبي بكر رضي الله عنها، وزوجة النبي محمد ﷺ. لم يكن لديها أي أطفال بيولوجيين. وهذا لا يقلل من مكانتها كأم، فقد كانت عائشة ترعى الأبناء بالتبني، وقد ساعدت معرفتها وتوجيهاتها في تنشئة الأمة من خلال تنمية الفقه الإسلامي

لا تزال عملية تبني الأطفال تحظى بتقدير كبير في الثقافة الإسلامية. في الواقع، فإن استقبال الأيتام وتزويدهم بسكن يسوده الحب والاستقرار يُعد عملاً فاضلاً

في بعض البلدان، دائماً ما تبحث المنظمات عن الأسر الحاضنة آباء مسلمين بالتبني لرعاية الأطفال المسلمين. هؤلاء الأطفال إما أنهم غير قادرين على الحصول على رعاية من أبويهم البيولوجيين، أو من أحد الأقارب، أو أنهم قد فقدوا أسرهم

أمومة المجتمع

أمهات المجتمع هن النساء اللواتي يلعبن دورًا في رعاية حياة الآخرين. بتقديم التوجيه والدعم والرعاية لمن حولهم، بغض النظر عما إذا كان هناك صلة دم أم لا. فهم يعملن كموجهات ونماذج يحتذى بها ومصادر إلهام للمحتاجين

ومن الأمثلة والنماذج على الأم المجتمعية، خديجة زوجة النبي محمدﷺ. فقد كانت سيدة أعمال ناجحة و عملت كمستشارة وناصحة للنبي محمد ﷺ. وقد منحته دعماً عاطفياً و مشورة في الأوقات الصعبة، وإسهاماتها للإسلام لا حصر لها

ومن النماذج الأخرى فاطمة الفهري، التي اشتهرت بتأسيسها لجامعة القرويين في المغرب في القرن التاسع. لم تكن أماً بيولوجية، إلا أن مساهماتها في التعليم قد أثرت على أجيال من الطلاب والعلماء

في العصر الحديث، يمكننا العثور على أمهات للمجتمع في العديد من الظروف المختلفة. فيمكن أن يكن معلمات وموجهات ومستشارات ومتطوعات وأكثر. إنهن بمثابة نماذج إيجابية للأطفال والكبار على حد سواء، ومساهماتهن في مجتمعاته لا تُحصى

عمات كالأمهات

تتمتع العمات بقدرة خاصة على إغراق بنات/ أبناء أخوتهن بحب و دعم غير مشروط. وذلك بتوفير مساحة آمنة حيث يسمح للأطفال أن يثقوا بهن ويجدوا فيهن العزاء عند احتياجهم إلى شخص يعتمدون عليه. لا يرتبط حبهم بعلاقة الدم وحده ولكنه ينبع من علاقة عميقة مبنية على الثقة والمودة

يجب إعادة تعريف الأمومة لتشمل الأمهات بالتبني والعمات وأمهات المجتمع. قد لا يكون لدى هؤلاء النساء أطفال بيولوجيين، لكنهن يعملن كأمهات لمن حولهن. فهن يقدمن التوجيه والدعم والرعاية للمحتاجين، ومساهماتهن في مجتمعاتهن يجب الاحتفاء بها وتقديرها. من خلال استيعاب الدور المهم الذي تلعبه أمهات المجتمع، يمكننا أن نكرم مساهماتهن وإلهام أجيال المستقبل من النساء ليصبحن شخصيات راعيه في مجتمعاتهن

.بقلم سورياني عمر

Cher Ramadan,

Alors que je suis assis ici dans les moments calmes qui suivent Maghrib, je peux sentir ta présence s’estomper tandis que l’atmosphère de célébration de Syawal s’intensifie. 

Au milieu des lumières et des sons de l’Aïd, je ne peux m’empêcher de remarquer que mon cœur est lourd d’un sentiment de nostalgie. Lors de ma sajadah, au moment de prononcer mon salawat et mon salam, je me surprends à regretter les nombreux moments que nous avons partagés au cours du mois dernier et les souvenirs que nous avons créés.

Chaque année, j’attends avec impatience ton arrivée. Mais en un clin d’œil, vous disparaissez à nouveau, aussi paisiblement et légèrement qu’une plume dans le vent.

Peut-être êtes-vous le reflet de la vie elle-même – éphémère et transitoire. 

Les jours qui se transforment en nuits, les opportunités qui se transforment en nuits blanches d’adoration et de dévotion, et le temps qui se transforme en sable, glissent entre mes doigts.

Cher Ramadan, tu n’es peut-être qu’un mois sur le calendrier pour d’autres, mais tu es pour moi une période de profonde signification. Chaque année, tu m’emmènes dans un magnifique voyage de spiritualité et de dévotions profondes, de réflexion et de découverte de soi.

En me réveillant dans le calme de vos nuits, je regretterai toujours les moments intimes de réflexion et de dévotion alors que je me tiens debout dans l’adoration, à la recherche de la familiarité avec Allah. 

La quiétude, la sérénité et le calme qui descendent sur moi pendant ces nuits ne pourront jamais être reproduits.

Les défis physiques du jeûne me rappellent la nature limitée de l’être humain, tout en me motivant à l’autodiscipline. 

Les grognements de l’estomac, la gorge desséchée et la fatigue pendant les longues heures de la journée sont autant de rappels de ma propre mortalité et de l’évanescence du corps, qui n’est qu’un simple récipient. 

Les rires, les conversations et les réunions avec les proches pendant l’iftar restent des moments que je chéris de tout mon cœur. Les liens tissés sont renforcés par la passion et la fidélité que nous partageons avec toi. 

Par-dessus tout, ces moments me rappellent que je dois être reconnaissant pour les bénédictions et la subsistance dont je bénéficie dans ma vie.

Les visites nocturnes à la mosquée pour les prières de taraweeh, le sens de la communauté et de la spiritualité qui imprègne l’air, et le sentiment de faire partie de quelque chose de plus grand que moi.

L’unité que nous ressentons lorsque nous nous tenons côte à côte, récitant le Coran à l’unisson, nous rappelle la beauté de la diversité et le pouvoir du culte collectif.

Les week-ends où nous nous donnons la main pour aider les personnes défavorisées et mal desservies de la communauté me poussent à m’efforcer d’être non seulement une personne dévouée à la religion, mais aussi une personne dévouée à l’amélioration de la société.

Cher Ramadan, tu m’inspires. 

Vous m’incitez à réfléchir à mes actions, à mes pensées et à mes intentions, à chercher le pardon et la guidance d’Allah, à affronter mes défauts et à m’efforcer de m’améliorer, à laisser tomber les rancunes et les ressentiments, et à purifier mon cœur et mon âme. 

Vous avez été témoin de mes larmes, de mes joies, de mes luttes et de mes triomphes. Vous m’avez vue dans mes moments les plus vulnérables et les plus déterminés. Vous m’avez rapproché d’Allah et de moi-même. Vous avez allumé un feu dans mon âme qui brûle avec un sens renouvelé de la foi, de l’objectif et de l’espoir. Vous m’avez rappelé la nature éphémère de cette vie et l’importance de lutter pour la droiture et la bonté.

Pour chaque

اللَّهُمَّ إِنَّكَ عَفُوٌّ تُحِبُّ الْعَفْوَ فَاعْفُ عَنِّي

Allahumma innaka `Afuwwun TuHibbul `Afwa Fa`fu `Annii’

Pour chaque

أَشهَدُ أَن لاَ إِلَهَ إِلاَّ الله، أَستَغفِرُ الله، نَسأَلُكَ الجَنَّةَ ونَعُوذُ بِكَ مِنَ النَّار

Ashhadu an la ilaha illAllah, astaghfirullah, nas-alukal-jannata wa na’uzu bika minan-nar

Pour chaque

اللهُمَّ تَقَبَّل سُجُودنَا وَرُكُوعَنَا بِرحمَتِكَ يَارَبَّ العَالَمِينَ

Allahuma taqqabal sujoodana wa ruk’ana bi rahma tika yaa rabbal aalamin.

Que je puisse vous embrasser une fois de plus.

Minal ‘aidin wal faizin wal maqbulin wal maghfurin wa kullu ‘am wa antum bikhair. TaqabbAlallahu minna wa minkum.

Avec amour et dans l’adoration.

La maternité est souvent perçue comme l’acte de donner naissance et d’élever un enfant, mais en réalité, elle englobe bien plus que cela. Dans de nombreuses communautés, les femmes qui n’ont pas d’enfants biologiques sont souvent négligées lorsqu’il s’agit de célébrer la maternité. Pourtant, certaines femmes sont des mères pour leur communauté, et leur contribution est tout aussi importante que celle des mères biologiques.

Si nous examinons l’histoire ou la Sirah du prophète Muhammad s.a.w., nous constaterons que ses femmes sont honorées en tant que mères des croyants ou Ummul Mu’minin. 

“Le prophète a plus d’affinités avec les croyants qu’ils n’en ont eux-mêmes. Et ses femmes sont leurs mères…” (Sourate Al Ahzab, verset 6)

L’accueil

Aïcha bint Abu Bakar r.a., épouse du prophète Muhammad s.a.w., n’a pas eu d’enfant biologique. Cela ne diminue en rien sa position en tant que mère, car Aisha s’est occupée d’enfants en famille d’accueil, et son savoir et ses conseils ont contribué à nourrir la oumma grâce au développement de la jurisprudence islamique. 

L’acte d’accueillir des enfants est toujours très apprécié dans la culture islamique. En fait, accueillir des orphelins et leur offrir un foyer aimant et stable est considéré comme un acte vertueux.

Dans certains pays, des organisations sont toujours à la recherche de parents d’accueil musulmans pour s’occuper d’enfants musulmans. Ces enfants ne peuvent pas être pris en charge par leurs parents biologiques, leurs proches ou ont perdu leur famille.

Le maternage de la communauté

Les mères de la communauté sont des femmes qui jouent un rôle nourricier dans la vie des autres. Elles guident, soutiennent et soignent les personnes qui les entourent, qu’elles soient ou non liées par le sang. Elles servent de mentors, de modèles et de sources d’inspiration pour ceux qui en ont besoin.

L’épouse du prophète Mahomet s.a.w., Khadijah, est un exemple de mère de la communauté. Femme d’affaires prospère, elle a servi de mentor et de conseillère au prophète Muhammad s.a.w. Elle lui a apporté un soutien émotionnel et l’a guidé dans les moments difficiles, et sa contribution à l’islam est incommensurable.

Un autre exemple est celui de Fatima al-Fihri, connue pour avoir fondé l’université d’al-Qarawiyyin au Maroc au IXe siècle. Elle n’était pas une mère biologique, mais ses contributions à l’éducation ont eu un impact sur des générations d’étudiants et d’érudits.

Aujourd’hui, les mères de la communauté sont présentes dans de nombreux contextes différents. Elles peuvent être enseignantes, mentors, conseillères, bénévoles, etc. Elles servent de modèles positifs pour les enfants et les adultes, et leur contribution à leur communauté est incommensurable.

Les tantes à l’image de la mère

Les tantes ont la capacité particulière de combler leurs neveux et nièces d’un amour et d’un soutien inconditionnels. Elles offrent un espace sûr où les enfants peuvent se confier et trouver du réconfort lorsqu’ils ont besoin de quelqu’un sur qui s’appuyer. Leur amour n’est pas seulement lié au sang, mais découle d’un lien profond fondé sur la confiance et l’affection.

La maternité devrait être redéfinie pour inclure les mères d’accueil, les tantes et les mères de la communauté. Ces femmes n’ont peut-être pas d’enfants biologiques, mais elles servent de mères à leur entourage. Elles guident, soutiennent et soignent les personnes dans le besoin, et leur contribution à leur communauté doit être célébrée et valorisée. En reconnaissant le rôle important que jouent les mères de la communauté, nous pouvons honorer leurs contributions et inspirer les futures générations de femmes à servir de figures nourricières dans leurs communautés.

Écrit par Suryani Omar.

Menjadi seorang ibu sering kali dipandang sebagai tindakan melahirkan dan membesarkan anak, tetapi sebenarnya ia meliputi jauh lebih banyak daripada itu. Dalam kalangan pelbagai komuniti masyarakat, wanita yang tidak memiliki anak kandung sering diabaikan saat meraikan hari ibu. Namun, ada wanita yang berperanan sebagai ibu dalam komuniti mereka, dan sumbangan mereka sama pentingnya seperti ibu-ibu kandung yang lain.

Jika kita lihat kisah sejarah atau Sirah Nabi Muhammad s.a.w., kita akan mengenali bahawa para isteri baginda sangat dihormati dan digelar sebagai Ibu Orang Beriman atau Ummul Mu’minin. 

“Nabi itu lebih menolong dan lebih menjaga kebaikan orang-orang yang beriman daripada diri mereka sendiri; dan isteri-isterinya adalah menjadi ibu mereka…” (Surah Al Ahzab, ayat 6)

Keluarga Angkat

Aisha binti Abu Bakar r.a., merupakan isteri Nabi Muhammad s.a.w., tidak memiliki anak kandung. Namun hal ini tidak menjejaskan kedudukannya sebagai seorang ibu, kerana Aisha menjaga anak angkat dan dengan ilmu pengetahuan serta bimbingannya dia telah membantu mendidik umat melalui pengembangan ilmu fiqh Islam. 

Tindakan menjaga anak angkat masih sangat dihargai dalam budaya Islam. Bahkan, ini dianggap sebagai perbuatan yang mulia untuk menjaga anak yatim dan memberikan mereka kehidupan penuh kasih sayang dan persekitaran yang sihat.

Di beberapa negara, organisasi kebiasaannya mencari ibu bapa angkat Muslim untuk menjaga anak-anak Muslim. Anak-anak ini mungkin tidak dapat dijaga oleh ibu bapa kandung mereka, saudara terdekat, atau telah kehilangan keluarganya.

Menjadi Ibu kepada Masyarakat

Ibu kepada masyarakat adalah wanita yang memainkan peranan mendidik dan mengasuh dalam kehidupan insan lain. Mereka memberikan bimbingan, sokongan, dan mengambil berat kepada mereka di sekitarnya, tanpa mengira apakah mereka memiliki hubungan darah atau tidak. Mereka bertindak sebagai mentor, teladan, dan sumber inspirasi bagi mereka yang memerlukan.

Salah satu contoh ibu kepada masyarakat adalah isteri Nabi Muhammad s.a.w, Khadijah. Beliau adalah seorang ahli perniagaan yang berjaya dan menjadi mentor serta penasihat bagi Nabi Muhammad s.a.w. Beliau memberikan sokongan emosi dan bimbingan kepada baginda dalam situasi sulit, dan sumbangannya terhadap Islam begitu berharga.

Contoh lainnya adalah Fatima al-Fihri, yang dikenali sebagai pengasas Universiti al-Qarawiyyin di Morocco pada abad ke-9. Beliau bukanlah ibu kandung, tetapi sumbangannya dalam bidang pendidikan telah mempengaruhi seluruh generasi pelajar dan ilmuan.

Dalam zaman moden, ibu-ibu kepada masyarakat dapat ditemui dalam pelbagai persekitaran. Boleh jadi mereka adalah guru, mentor, kaunselor, sukarelawan, dan lain-lain. Mereka berkhidmat sebagai teladan positif bagi anak-anak dan orang dewasa, dan sumbangan mereka terhadap masyarakat begitu bermakna.

Makcik yang Seperti Ibu

Ibu saudara memiliki keupayaan istimewa untuk memberikan anak saudara mereka kasih sayang dan sokongan tanpa syarat. Mereka menyediakan ruang yang selamat di mana kanak-kanak boleh berlindung dan mencari ketenangan apabila mereka memerlukan seseorang untuk bergantung. Kasih sayang mereka tidak terikat hanya dengan darah semata-mata, tetapi timbul dari hubungan yang mendalam yang dibina berdasarkan kepercayaan dan kasih sayang.

Definisi ibu sepatutnya diperluaskan merangkumi ibu angkat, ibu saudara, dan ibu kepada masyarakat. Wanita-wanita ini mungkin tidak mempunyai anak kandung, tetapi mereka berperanan sebagai ibu kepada mereka yang berada di sekeliling. Mereka memberikan bimbingan, sokongan, dan perhatian kepada mereka yang memerlukan, dan sumbangan mereka kepada masyarakat harus diraikan dan dihargai. Dengan mengiktiraf peranan penting yang dimainkan oleh ibu dalam masyarakat, kita dapat menghormati sumbangan mereka dan memberi inspirasi kepada generasi wanita masa hadapan untuk menjadi sosok pendidik dan pengasuh dalam masyarakat mereka.

Ditulis oleh Suryani Omar.

Makna keibuan sering kali dipandang sebatas pada tindakan melahirkan dan membesarkan anak, padahal kenyataannya, keibuan mencakup lebih dari itu. Di kalangan masyarakat, perempuan yang tidak memiliki anak kandung sering kali terabaikan dalam perayaan keibuan. Namun, ada perempuan-perempuan yang berperan sebagai ibu di dalam masyarakatnya, dan kontribusi mereka sama pentingnya dengan para ibu kandung. 

Jika kita melihat kisah sejarah atau Sirah Nabi Muhammad s.a.w, kita akan tahu bahwa istri-istri Nabi dimuliakan sebagai Ibu dari orang-orang beriman atau Ummul Mu’minin.

“Nabi itu lebih utama bagi orang-orang mukmin dibandingkan diri mereka sendiri dan istri-istrinya adalah ibu-ibu mereka…” (Surat Al Ahzab. Ayat 6)

Mengasuh Anak

Aisyah binti Abu Bakar r.a., istri Nabi Muhammad s.a.w tidak memiliki anak kandung. Namun hal ini tak mengurangi kedudukannya sebagai seorang ibu karena Aisyah mengasuh anak-anak asuhnya. Ia memberikan ilmu dan bimbingannya untuk mendidik umat melalui pengembangan fikih Islam.

Tindakan mengasuh anak sangat dihargai dalam budaya Islam. Faktanya, mengambil anak yatim piatu dan menyediakan rumah dengan kasih sayang dan kestabilan dianggap sebagai suatu hal yang baik.

Di beberapa negara, beragam organisasi selalu mencari orang tua asuh Muslim untuk merawat anak-anak Muslim. Mereka adalah anak-anak yang tak bisa diasuh oleh orang tua kandung dan kerabat terdekatnya, atau telah kehilangan keluarga mereka.

Mengasuh Masyarakat

Ibu dalam komunitas masyarakat adalah perempuan yang berperan membina kehidupan orang lain. Mereka memberikan bimbingan, dukungan, dan perhatian kepada orang-orang di sekitarnya, terlepas apakah mereka punya hubungan darah ataupun tidak. Mereka menjadi mentor, panutan, dan sumber inspirasi bagi orang-orang yang membutuhkan. 

Salah satu contoh ibu bagi masyarakat adalah istri Nabi Muhammad s.a.w, Khadijah. Ia merupakan seorang pengusaha perempuan sukses, sekaligus mentor dan penasihat bagi Nabi Muhammad s.a.w. Dia memberi dukungan emosional dan bimbingan selama Nabi Muhammad menjalani masa-masa sulit, kontribusinya terhadap Islam tak terhitung banyaknya.

Contoh lainnya ialah Fatima al-Fihri yang dikenal sebagai pendiri Universitas Al-Qarawiyyin di Maroko pada abad ke-9. Meski bukan sebagai ibu kandung, kontribusinya terhadap pendidikan berdampak bagi siswa dan cendekiawan dari berbagai generasi.

Di zaman modern, ibu-ibu komunitas dapat ditemukan di banyak tempat berbeda. Mereka bisa menjadi guru, mentor, konselor, relawan, dan lainnya. Mereka merupakan panutan positif bagi anak-anak dan orang dewasa, kontribusi mereka kepada komunitasnya tiada terhitung.

Bibi yang Seperti Ibu

Para Bibi memiliki keterampilan khusus menghujani keponakan mereka dengan cinta dan dukungan tanpa syarat. Mereka menyediakan ruang yang aman tempat anak-anak curhat, serta dapat memberikan penghiburan ketika anak-anak membutuhkan seseorang untuk bersandar. Cinta mereka tidak terikat oleh darah saja, tetapi bermula dari hubungan mendalam yang dibangun atas kepercayaan dan kasih sayang.

Makna keibuan mestinya didefinisikan ulang untuk melibatkan para ibu asuh, bibi, dan ibu-ibu di lingkup kehidupan bermasyarakat. Mereka mungkin tidak memiliki anak kandung, tapi berperan sebagai ibu bagi orang-orang di sekitarnya. Mereka memberikan bimbingan, dukungan, dan perhatian kepada yang membutuhkan, sehingga kontribusi mereka kepada komunitas haruslah dirayakan dan dihargai. Dengan mengakui peran penting para ibu di masyarakat ini, kita dapat menghormati kontribusi mereka dan menginspirasi generasi perempuan masa depan untuk berperan sebagai sosok pengasuh di komunitas mereka.

Ditulis oleh Suryani Omar.

Saat saya tumbuh dewasa, Idul Fitri di apartemen nenek saya di Singapura dirayakan dengan foto keluarga, makan berbagai hidangan masakan nenek, ibu, dan bibi saya, serta menonton tayangan ulang program hiburan spesial Idul Fitri di televisi. 

Sejak saya pindah ke Amerika Serikat pada 2012 lalu, saya belum berkesempatan menghabiskan Ramadan maupun Idul Fitri bersama nenek dan orang tua saya. Saya tidak suka bepergian selama Ramadan karena jetlag yang bikin lelah dan letih justru mengganggu tujuan ibadah saya.

Tahun ini, saya harus melakukan perjalanan sebelum Ramadan untuk bertemu nenek dari pihak ayah. Ketika saya bertemu dengannya, beberapa hari sebelum Ramadan, kami tahu itu bisa menjadi Ramadan terakhirnya.

Pada hari keempat di bulan penuh berkah itu, nenek saya kembali dipanggil Allah s.w.t. – namun saya sudah kembali pergi ke Virginia.

Duka

Sementara tubuh saya mengatasi rasa kantuk akibat jetlag dan perjalanan, di dalam hati saya berpikir bahwa saya baik-baik saja secara emosional. Bagaimanapun juga, saya bersyukur dapat melakukan perjalanan untuk bertemu mendiang nenek saya, bahkan menghabiskan dua malam di sisinya.

Nenek saya berusia 91 tahun. Dia adalah seorang ibu dari 11 anak, 49 cucu, dan lebih dari 30 cicit.

Dia meninggal pada bulan yang diberkahi. Salat pun selalu menjadi yang utama dalam pikirannya. Saat saya membacakan Surat Yasin, dia akan ikut serta meski kondisinya lemah pada beberapa hari terakhirnya di dunia yang fana ini.

Mengingat semua berkah ini, saya menyadari rahmat Allah menghujani saya di situasi yang sulit. Saya pun menjalani jadwal Ramadan saya dengan penuh rasa syukur –menjadi sukarelawan, memenuhi undangan buka puasa, dan sebagainya.

Dua minggu setelah dia meninggal, saya roboh dan menangis. Saat itu saya sedang berhenti di tempat parkir pusat komunitas Muslim setempat untuk mempersiapkan waktu bercerita untuk anak-anak.

Duka, ternyata suka datang tiba-tiba. Perasaan ini menghampiri tanpa diduga. Meski telah menerima atau rida dengan kepergiannya, bukan berarti saya tak berduka. 

Kesedihan dan rasa duka ini adalah hal yang wajar. Bersyukur bukan berarti mengabaikan emosi, dan merasa sedih bukanlah tanda rendahnya iman.

Kiat dari The Family and Youth Institute 

Menurut The Family and Youth Institute, sebuah organisasi nirlaba yang berbasis di AS, kesedihan bisa jadi muncul selama Idul Fitri (atau musim perayaan apa pun) dalam empat cara, antara lain:

• Perasaan Bersalah

Seseorang yang telah kehilangan orang yang dicintainya mungkin merasa bersalah karena ingin merayakan hari raya, juga merasa bersalah karena bersedih di momen raya ini. Perasaan yang pertama ini berasal dari ketakutan bahwa dirinya telah melupakan orang yang dicintai karena rasa gembira itu. Sedangkan perasaan sedih itu bisa hadir dengan sendirinya jika orang yang dicintainya telah meninggal dalam waktu yang cukup lama.

Carilah dukungan dari tokoh agama yang Anda percaya. Seiring berjalannya waktu, Anda mungkin dapat tumbuh melampaui kesedihan Anda dan merasakan emosi lain, seperti kegembiraan dalam merayakan Idul Fitri. Ini tidak berarti Anda telah melupakan mereka yang telah kembali kepada Allah.

• Menghindari Perasaan

Respons perasaan Anda, cari pendamping terpercaya, atau pergilah ke terapis yang dapat membantu Anda mengatasi kesedihan. Ada berbagai tahapan kesedihan, Anda dapat lebih terbantu dengan mengidentifikasi fase yang dialami.

• Mendorong Jauh Kenangan

Kadang-kadang, kita menyingkirkan kenangan indah karena rasa sakit akibat kehilangan. Alih-alih demikian, kita dapat menyalurkan rasa sakit ini dengan berdonasi atas nama mereka, atau berdoa untuk mereka saat kita mengingatnya. Mengunjungi makam mereka juga bisa jadi pilihan lain.

• Mengisolasi Diri

Terkadang, memiliki ruang untuk diri sendiri dapat membantu. Jika Anda memang memilih untuk menyendiri, cobalah melakukan aktivitas seperti berzikir, berolahraga, atau menghabiskan waktu di alam bebas.

Kekuatan Doa

Allah mengingatkan kita melalui firman-Nya dalam Al-Qur’an.

الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِكْرِ اللَّهِ ۗ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ

(yaitu) orang-orang yang beriman dan hati mereka menjadi tenteram dengan mengingat Allah. Ingatlah, hanya dengan mengingat Allah hati menjadi tenteram.

(Surat Ar-Ra’d, 13:28)

Berdoa bisa menjadi cara yang ampuh, dan salah satu doa untuk membantu kita mengatasi gelombang kesedihan ini adalah:

اللَّهُمَّ إنِّي أعُوذُ بكَ مِنَ الهَمِّ والحَزَنِ، والعَجْزِ والكَسَلِ، والبُخْلِ والجُبْنِ، وضَلَعِ الدَّيْنِ، وغَلَبَةِ الرِّجَالِ 

Allahumma inni a’oo-zu bika mi-nal-ham-mi wal-hazn, wa a’oo-zu bika mi-nal ‘aj-zi wal-ka-sal, wa a’oo-zu bika mi-nal jub-ni wal-bukhl, wa a’oo-zu bika min gaa-la-ba tid-daynee wa khah-rir-ri-jaal.

“Ya Allah, aku berlindung kepada-Mu dari kegelisahan dan kesedihan, aku berlindung kepada-Mu dari ketidakmampuan dan kemalasan, aku berlindung kepada-Mu dari sifat penakut dan pelit, dan aku berlindung kepada-Mu dari lilitan hutang dan penguasaan (kesewenang-wenangan) orang.“

Sumber: Sahih al-Bukhari

Menciptakan Kenangan

Sementara keluarga saya dan diri saya sendiri belajar mengatasi kehilangan yang kami rasakan, saya pun menerima emosi yang menyertainya. Namun saya sadar bahwa seseorang tidak bisa berdiam diri dengan emosi Anda.

Yang penting adalah masa kini, dan sekarang adalah waktu untuk menciptakan kenangan demi masa depan.

Saya bersyukur atas banyaknya kenangan indah Idul Fitri di rumah nenek saya –wangi masakan Melayu di dapur, pemandangan sepupu-sepupu saya duduk bersama (kadang menghitung uang Idul Fitri), mereka berbaris untuk mencium nenek saya dan meminta maaf padanya dengan latar suara lagu Idul Fitri diputar dari acara TV.

Saat ini, penyedia konten media seperti Qalbox, layanan streaming Muslim Pro yang tersedia di Apple TV memungkinkan keluarga Anda memilih acara yang sesuai dan meriah untuk Idul Fitri. Jadi, kenangan apa yang ingin Anda ciptakan di Idul Fitri ini?

Ditulis oleh Suryani Omar

En grandissant, l’Aïd dans l’appartement de ma grand-mère à Singapour était synonyme de photos de famille, de repas avec les différents plats cuisinés par ma grand-mère, ma mère et mes tantes, et de rediffusion à la télévision de l’émission spéciale de variétés de l’Aïd.

Depuis que j’ai déménagé aux États-Unis en 2012, je n’ai pas eu l’occasion de passer le Ramadan ou l’Aïd avec ma grand-mère et mes parents. Je n’aime pas voyager pendant le ramadan, car le décalage horaire me fatigue et m’éloigne de mes objectifs d’adoration.

Cette année, j’ai dû voyager juste avant le ramadan pour être avec ma grand-mère paternelle. Lorsque je l’ai rencontrée, quelques jours avant le ramadan, nous savions que ce serait son dernier ramadan.

Le quatrième jour du mois béni, ma grand-mère est retournée auprès d’Allah s.w.t. – mais j’avais déjà pris l’avion pour la Virginie.

Le deuil

Alors que mon corps s’endormait à cause du décalage horaire et du voyage, mon cœur pensait que j’allais bien sur le plan émotionnel. Après tout, j’ai eu la chance de pouvoir voyager pour voir ma grand-mère décédée et j’ai même passé deux nuits à ses côtés.

Ma grand-mère avait 91 ans. Elle était la mère de 11 enfants, de 49 petits-enfants et de plus de 30 arrière-petits-enfants. 

Elle est décédée au cours d’un mois béni. La Salat, ou prière, était toujours au centre de ses préoccupations. Lorsque je récitais sourate Yasin, elle se joignait à moi malgré son état de santé fragile, dans les derniers jours qu’elle passait dans ce monde temporel.

Compte tenu de toutes ces bénédictions, j’ai constaté que la miséricorde d’Allah m’avait été accordée alors que je me trouvais dans une situation difficile. Remplie de gratitude, j’ai poursuivi mon programme du Ramadan – bénévolat, invitation à l’iftar, etc. 

Ce n’est que deux semaines après son décès, alors que je me garais sur le parking d’un centre communautaire musulman local pour préparer l’heure du conte pour les enfants, que j’ai craqué et pleuré.

Le deuil, semble-t-il, peut être sournois. Il vous surprend à l’improviste. Le fait d’accepter le décès de ma grand-mère ou de m’en débarrasser ne signifiait pas que je n’éprouvais pas de chagrin. 

La tristesse et le chagrin sont normaux. Le fait d’être reconnaissant n’annule pas les émotions, et le fait d’être triste n’est pas le signe d’un faible iman.

Conseils de l’Institut de la famille et de la jeunesse

Selon The Family and Youth Institute, une organisation à but non lucratif basée aux États-Unis, le chagrin peut se manifester de quatre façons pendant l’Aïd (ou toute autre saison festive) :

• La culpabilité

Une personne qui a perdu un être cher peut se sentir coupable de vouloir célébrer les fêtes, mais aussi d’être triste pendant les fêtes. Le premier sentiment découle de la crainte que l’excitation ne signifie que l’on a oublié l’être cher. La seconde peut se manifester si la personne aimée est décédée depuis un certain temps.

Obtenez le soutien d’une personnalité religieuse en qui vous avez confiance. Avec le temps, vous pourrez peut-être dépasser votre chagrin et ressentir d’autres émotions, comme l’excitation liée à la célébration de l’Aïd, ce qui ne signifie pas que vous avez oublié ceux qui sont retournés à Allah.

• Éviter les sentiments

Répondez à vos sentiments, trouvez un compagnon de confiance ou même engagez un thérapeute pour vous aider à surmonter votre chagrin. Il existe différentes phases de deuil et le fait d’identifier les phases dans lesquelles vous vous trouvez peut vous aider.

• Repousser les souvenirs

Parfois, nous repoussons les beaux souvenirs à cause de la douleur de la perte. Au lieu de cela, nous pouvons canaliser cette douleur en choisissant de faire un don en leur nom, ou même de faire une prière pour eux lorsque nous nous souvenons d’eux. Se rendre sur leur tombe est également une autre option.

• Vouloir s’isoler

Parfois, le fait d’avoir un peu d’espace pour soi peut s’avérer utile. Si vous choisissez de vous isoler, essayez de vous adonner à des activités telles que le zikr, l’exercice physique ou la nature.

Le pouvoir de la Dua

Allah s.w.t. nous rappelle dans le Coran :

الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِكْرِ اللَّهِ ۗ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ

Ceux qui sont devenus âmenû (ceux qui ont voulu parvenir spirituellement à Allah avant la mort et se soumettre à lui) et dont les cœurs sont satisfaits avec le Zikir (le rappel, l’évocation) d’Allah. N’est- ce pas point par le Zikir d’Allah que les cœurs sont satisfaits?

(Sourate Ar-Ra’d, 13:28)

Se tourner vers le dua peut être un outil puissant, et le dua qui nous aide à surmonter les vagues de tristesse est le suivant :

اللَّهُمَّ إنِّي أعُوذُ بكَ مِنَ الهَمِّ والحَزَنِ، والعَجْزِ والكَسَلِ، والبُخْلِ والجُبْنِ، وضَلَعِ الدَّيْنِ، وغَلَبَةِ الرِّجَالِ 

Allahumma inni a’oo-zu bika mi-nal-ham-mi wal-hazn, wa a’oo-zu bika mi-nal ‘aj-zi wal-ka-sal, wa a’oo-zu bika mi-nal jub-ni wal-bukhl, wa a’oo-zu bika min gaa-la-ba tid-daynee wa khah-rir-ri-jaal.

“Ô Allah, je cherche auprès de Toi le refuge contre l’inquiétude et la peur. Je cherche refuge auprès de Toi contre l’inquiétude et le chagrin, contre l’incapacité et la paresse, contre la lâcheté et l’avarice, contre l’endettement et contre l’emprise des hommes”.

Source : Sahih al-Bukhari : Sahih al-Bukhari

Créer des souvenirs

Alors que ma famille et moi apprenons à surmonter notre perte, j’accepte les émotions qui l’accompagnent, mais je me rends compte qu’il ne faut pas s’asseoir et prendre un café avec ses émotions. 

Ce qui compte, c’est le présent, et c’est le moment de créer des souvenirs pour l’avenir.

Je suis reconnaissante pour les nombreux beaux souvenirs de l’Aïd chez ma grand-mère – l’odeur des plats malais dans la cuisine, la vue de mes cousins assis autour (comptant parfois l’argent de l’Aïd), faisant la queue pour embrasser ma grand-mère et demander son pardon, et les chansons de l’Aïd diffusées par l’émission de télévision en arrière-plan.

Aujourd’hui, des fournisseurs de médias tels que Qalbox, le service de streaming de Muslim Pro disponible sur l’Apple TV, permettent aux familles de choisir des émissions appropriées et festives pour l’Aïd. Alors, quels sont les souvenirs que vous aimeriez créer à l’occasion de l’Aïd ?

Écrit par Suryani Omar

أثناء نشأتي، كان العيد في شقة جدتي في سنغافورة يعني الصور العائلية، وتناول الأطباق المختلفة التي أعدتها جدتي وأمي وخالاتي، ومشاهدة إعادة عرض برامج العيد المتنوعة الخاصة على التلفزيون

منذ أن انتقلت إلى الولايات المتحدة في عام ٢٠١٢، لم تتح لي الفرصة لقضاء شهر رمضان أو العيد مع جدتي ووالداي. لا أحب السفر في رمضان لأن اضطراب ما بعد الرحلات الطويلة يجعلني أشعر بالتعب والإرهاق، مما يشتتني عن أهدافي في العبادة

اضطررت هذا العام للسفر قبل رمضان لأكون مع جدتي لأبي. عندما قابلتها قبل رمضان ببضعة أيام، علمنا أنه قد يصبح رمضانها الأخير 

في اليوم الرابع من الشهر المبارك، عادت جدتي إلى الله سبحانه وتعالى. – لكنني كنت قد عدت بالفعل إلى فيرجينيا

حزن شديد

بينما كان جسدي يتعامل مع النعاس الناتج عن اضطراب الرحلات الجوية الطويلة والسفر، ظن قلبي أنني على ما يرام عاطفياً. فبعد كل شيء، لقد كنت محظوظًة لتمكني من السفر لرؤية جدتي الراحلة وقضيت ليلتين بجانبها

كانت جدتي تبلغ من العمر ٩١ عامًا. وكانت أمًا لـ ١١ طفلاً و ٤٩ حفيدًا وأكثر من ٣٠ من أبناء الأحفاد

كانت قد توفيت في شهر مبارك. وكانت الصلاة، ذات أهمية في ذهنها دائمًا. عندما كنت أقرأ سورة يس، كانت تنضم إلينا رغم حالتها الضعيفة في أيامها الأخيرة في هذا العالم المؤقت

مع كل هذه النعم وجدت نفسي أعثر على رحمة الله منهمرة عليّ أثناء مروري بموقف صعب. ممتلئة بالعرفان، استمريت في جدول رمضان – التطوع، تلبية دعوات الإفطار، وما إلى ذلك

كان ذلك بعد أسبوعين فقط من وفاتها، عندما توقفت في ساحة انتظار السيارات لمركز اجتماعي إسلامي محلي للتحضير لقصة الأطفال، عندما انهرت وبكيت

يبدو أن الحزن قد يكون مستتراً. يزحف عليك بشكل غير متوقع. تقبلي أو رضاي لوفاة جدتي لا يعني أنني لم أشعر بالحزن

الحزن والحداد أمور طبيعية. وكونك شاكراً لا يلغي المشاعر، والشعور بالحزن ليس علامة على ضعف الإيمان

نصائح من مؤسسة الأسرة والشباب

وفقاً ل مؤسسة الأسرة والشباب، منظمة غير ربحية مقرها الولايات المتحدة، قد يظهر الحزن خلال العيد (أو أي موسم احتفالي) في أربع طرق

الذنب •

فالشخص الذي فقد أحد أحبابه قد يشعر بالذنب لرغبته في الاحتفال بالأعياد، وأيضاً يشعر بالذنب لأنه ظل حزيناً خلال الأعياد. الأول ينبع من الخوف من أن الابتهاج يعني أن المرء قد نسي من يحبه. في حين أن الثاني يمكن أن يحدث إذا كان قد مر وقت على وفاة الشخص المحبوب

احصل على الدعم من شخصية دينية تثق بها. فمع مرور الوقت، قد تجد أنك قادر على تجاوز حزنك وتجربة مشاعر أخرى، مثل الإبتهاج في الاحتفال بالعيد، وهذا لا يعني أنك نسيت أولئك الذين عادوا إلى الله

تجنب المشاعر •

تجاوب مع مشاعرك، وابحث عن رفيق موثوق به أو استعن بطبيب نفسي لمساعدتك في التغلب على حزنك. هناك مراحل مختلفة من الحزن ومعرفتك للمرحلة التي تمر بها يمكن أن يساعدك

دفع الذكريات بعيداً •

في بعض الأحيان، نقوم بدفع الذكريات الجميلة بعيدًا بسبب ألم الفقد. بدلاً من ذلك، يمكننا توجيه ذلك عن طريق إختيار التبرع نيابة عنهم، أو حتى الدعاء لهم كلما تذكرناهم. زيارة قبورهم هي أيضا خيار آخر

الرغبة في العزلة •

في بعض الأحيان، يمكن أن يساعدك وجود مساحة لنفسك. إذا اخترت قضاء وقت بمفردك، حاول أن تنخرط في أنشطة مثل الذكر أو ممارسة الرياضة أو قضاء الوقت في الطبيعة

قوة الدعاء

الله سبحانه وتعالى يذكرنا في القرآن

الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِكْرِ اللَّهِ ۗ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ

(سورة الرعد ١٣:٢٨)

يمكن أن يكون التوجه إلى الدعاء أداة قوية، والدعاء الذي يساعدنا في ركوب أمواج الحزن هو

اللَّهُمَّ إنِّي أعُوذُ بكَ مِنَ الهَمِّ والحَزَنِ، والعَجْزِ والكَسَلِ، والبُخْلِ والجُبْنِ، وضَلَعِ الدَّيْنِ، وغَلَبَةِ الرِّجَالِ 

المصدر: صحيح البخاري

خلق ذكريات

بينما نتعلم أنا وعائلتي كيف نتغلب على خسارتنا، أتقبل المشاعر التي تصاحب الأمر، لكنني أدرك أنه لا ينبغي لأحد أن يجلس ويشرب القهوة مع مشاعرك

ما يهم هو الحاضر، والحاضر هو الوقت المناسب لخلق ذكريات للمستقبل

أنا ممتنة للعديد من ذكريات العيد الجميلة في منزل جدتي – رائحة الأطباق المالاوية في المطبخ، منظر أبناء عمومتي جالسين (في بعض الأحيان يعدون العيدية)، يصطفون لتقبيل جدتي والاستغفار لها وأغاني العيد من البرنامج التلفزيوني في الخلفية

اليوم، يتيح مقدمو وسائل الإعلام مثل قلبوكس، خدمة بث مسلم برو المتوفرة على أبل تي في، للعائلات اختيار العروض الملائمة والاحتفالية للعيد. إذًا، ما هي الذكريات التي تود أن تصنعها في هذا العيد؟

بقلم سورياني عمر